Hij kocht een elektrische scooter om die vrijheid uit de eerste hand te ervaren, en besloot zijn studie Industrieel Ontwerpen volledig in het teken te zetten van elektrisch rijden. En voor zijn afstuderen legde hij de lat hoog: het ontwerpen en bouwen van een klein-concept elektrisch voertuig. Hij legde contact met Maarten de Bruin, ontwerper van Spyker cars en vond bij hem zijn afstudeerplek. Met en voor hem ontwikkelde hij in 2009 de Qugo, een elektrische driewieler waarmee je staand kan crossen. Hij kwam er ver genoeg mee om af te studeren, en wilde zich voor langere tijd bij het bedrijf aansluiten. Maar er was geen plek meer voor hem. De teleurstelling was groot, zijn boosheid misschien nog groter.
In 2011 hield hij in Delft een TED-talk waarin hij betoogde dat het onbegrijpelijk is dat we auto’s van 2.000 kg bouwen waarin in 90% van de tijd slechts één enkele persoon zich verplaatst. In zijn talk formuleerde hij zijn persoonlijke uitdaging als mobility that fits like a glove en wilde gaan ontwerpen En dan het liefst voor een doelgroep die er echt behoefte aan had.Maar waar kon hij die uitdaging in de praktijk brengen? Het zou nog bijna twee jaar duren voordat hij in Engeland een directeur van een marktanalysebureau ontmoette, die hem het antwoord gaf. Hij beweerde dat negen op de tien bedrijven in de elektrische automative branche verlies maken, terwijl negen op de tien bedrijven in de markt van elektrische scootmobiels winst maken. Ze reden al veertig jaar elektrisch rond, al die tijd was er nauwelijks iets aan veranderd. Job verdiepte zich in marktrapportages van over de hele wereld. Hij kocht zijn eigen scootmobiel op Marktplaats, en kreeg er binnen de kortste keren een ongeluk mee. Toen hij het voertuig nauwkeurig ging bestuderen, ontdekte hij allerlei bizarre ontwerpfouten, zoals het knijpen om gas te geven, terwijl een van de meest bekende schrikreflexen juist dat knijpen is.
Op internet zocht en vond hij allerlei scootmobiel-clubs waarmee hij contact legde om met ze mee te gaan op toertochten. Daar leerde hij zijn doelgroep pas echt kennen. Na elke tocht schreef hij kantjes vol over de aan hem vertelde irritaties. Hij ging met verschillende gemeenten in gesprek om erachter te komen hoe de financiering in elkaar stak. Al deze inzichten stonden aan de wieg van de Scoozy, een eenpersoons voertuig, met vier sturende wielen, onafhankelijke vering, een boordcomputer en een joystick in plaats van een vervaarlijk zwenkende stuurkolom. Zonder stang vooraan, zonder al dat over-beschermende, zonder het overbekende mandje.
Job wil met Scoozy een belangrijk vooroordeel doorbreken: een scootmobiel is voor zielige mensen waar iets mee is, maar die toch af en toe de deur uit moeten om hun boodschappen te doen. Scoozy is een alternatief, bedoeld voor mensen die opveren, vooruitkijken, alles uit het leven willen halen en hun grenzen willen verleggen. Zo laat het verhaal van Scoozy zich vertellen. Het begint met het winnen van de Solar Race, het eindigt met het verlangen van het doorbreken van een hardnekkig frame over slachtofferschap, beperking en bescherming, en dat in te ruilen voor avontuurlijk heldendom. De spanningsboog wordt bij elkaar gehouden door één enkel thema: de wil om te (over)-winnen.
Dit is een voorpublicatie uit The Wow Starts Now, dat op 17 april bij A.W. Bruna verschijnt. Online bestellen is mogelijk.
Zie hier meer informatie over Theo Hendriks.